“De weerstand wordt voelbaar,” zei ze, onzeker over haar volgende stap.
Als leider van een spin-off binnen een miljardenbedrijf had ze hard gewerkt aan een gedurfd veranderkader. Maar nu werd de impact daarvan echt tastbaar: haar visie bracht de gevestigde orde van het moederbedrijf aan het wankelen, en de tegenkrachten namen toe.
Als leider van een spin-off binnen een miljardenbedrijf had ze hard gewerkt aan een gedurfd veranderkader. Maar nu werd de impact daarvan echt tastbaar: haar visie bracht de gevestigde orde van het moederbedrijf aan het wankelen, en de tegenkrachten namen toe.
Ze zag twee opties: harder duwen of gas terugnemen. Geen van beide sprak haar aan. “Druk eens op de pauzeknop,” was mijn eerste reactie. “Niet als aftocht, maar strategisch. Geef anderen ademruimte. Gun jezelf ademruimte.”
Pauzeren is niet passief – het kan juist een krachtig besluit zijn. Het creëert ruimte om te luisteren, te observeren en te herijken. In die stilte ontstaan inzicht en richting.
Leiderschap gaat niet altijd over dóórpakken. Soms moet je op tijd stilstaan om het geheel opnieuw te overzien. Weerstand is niet de vijand; het is een signaal. Wie de moeite neemt om die weerstand echt te begrijpen, vindt vaak de sleutel tot versnelling.
Dit bericht hoort bij een serie coachingvignetten waarin de ‘ruthless compassion’ van NGL verschillende facetten van leiderschap belicht.
Je kunt deze gesprekken ook volgen op onze LinkedIn pagina.
Bercan Günel | Mariëlle de Macker | Vincent Moolenaar | Ron De Mos | Dorine Wekking | Saskia Hooft
