Ze vertelde over het schilderij dat ze zag: een figuur boven op een bergtop(*). Alleen.
Haar eerste gedachte was: “Oh my God! Dat ben ik. Aan de top, maar wel alleen.”
Framing, daar draait het bijna altijd om.
We hebben het hier over een slimme, ambitieuze vrouw, recent benoemd tot CEO. Vastberaden, met een duidelijke visie. Sterk in luisteren, scherp in stakeholdermanagement, en zeer bewust bezig met het bouwen van een krachtig team — iets waar ze terecht trots op is. Ze heeft haar plek gevonden.
Ze werkt met een uitstekende directie-team en een professionele Raad van Commissarissen. En toch is het waar: in een CxO-positie bén je alleen.
“Lonely at the top” zijn – dat hoort nu eenmaal bij autonomie, onafhankelijkheid, zieldragerschap. Achter het bordje “The buck stops here” kan maar één persoon zitten.
Je kunt dat zien als eenzaamheid. Of als het voorrecht om de volle verantwoordelijkheid te dragen — mét alle steun om je heen. De keuze is aan jou. Jij bepaalt het verhaal.
(*) Goed mogelijk dat dit het schilderij ‘Der Wanderer über dem Nebelmeer’ (https://lnkd.in/e_5bX2PS) was.
Dit bericht hoort bij een serie coachingvignetten waarin de ‘ruthless compassion’ van NGL verschillende facetten van leiderschap belicht.
Je kunt deze gesprekken ook volgen op onze LinkedIn pagina.
Bercan Günel | Mariëlle de Macker | Vincent Moolenaar | Ron De Mos | Dorine Wekking | Saskia Hooft
