Van kandidaat naar de facto CEO

“Ik denk dat ik de beste kandidaat ben voor de CEO-rol. Waarom gaat de Raad van Commissarissen ook extern zoeken?”
Hij was al drie jaar COO en lid van de Raad van Bestuur. Bij zijn aanstelling was het vooruitzicht van de CEO-rol duidelijk uitgesproken. Maar nu de zittende CEO met pensioen gaat, aarzelt de RvC. Hun feedback: “Hij pakt zijn rol niet.” Niet echt concreet, maar toch: hoe nu verder?

Wat vaak over het hoofd wordt gezien: voor een CxO-rol zit niemand te wachten op een kandidaat. De Raad zoekt geen potentieel. Ze willen zich kunnen aansluiten bij iemand die al als leider optreedt. Dat geeft comfort en vertrouwen.

Mijn reactie: “Vanaf nu gedraag je je alsof je al CEO bent – niet als kandidaat. Deze organisatie heeft behoefte aan iemand die de rol belichaamt, koers houdt en de belangen van alle stakeholders meeneemt.”

Hij pakte het op. Evenwichtig, met respect voor de vertrekkende CEO, en zonder aarzeling. Zes maanden later was de benoeming een formaliteit. Die externe zoektocht? Niet meer nodig.